Κύπρος 6ημ.

Πέρασμα λαών και πολιτισμών, ανοιχτή στους ξένους από πάντα -πληρώνει ακόμα τα σπασμένα της δημιουργίας των «εθνικών» κρατών στον ταραγμένο 20ό αιώνα-, εξακολουθεί να διατηρεί το πολυπολιτισμικό προφίλ μιας σύγχρονης Βαβέλ. Οι νέοι έποικοι δεν είναι πια Τούρκοι. Είναι πάρα πολλοί Βορειοευρωπαίοι που την έχουν επιλέξει ως δεύτερο ή και πρώτο τόπο κατοικίας (σε άκομψες βίλες, που δυστυχώς έχουν κατακλύσει το νησί). Είναι Ρώσοι που έχουν εγκατασταθεί στη Λεμεσό (περίπου 40.000), επιλέγοντάς την ως έδρα των εμπορικών τους δραστηριοτήτων (οι παράκτιες εταιρείες δεν είναι de rigueur μόνο στην Ελλάδα).

Είναι μια κοινωνία που εξακολουθεί να δονείται, εξ ου και πάρα πολύ ενδιαφέρουσα. Είναι ελληνική με την έννοια της γλώσσας, της κουλτούρας και της θρησκείας και ταυτόχρονα ένα από τα τελευταία ζωντανά κομμάτια της λεβαντίνικης πολυεθνικής, πολυθρησκευτικής Ανατολής - σαν τη Βηρυτό, τη Σμύρνη πριν από την καταστροφή ή την Αλεξάνδρεια πριν από την επανάσταση του Νάσερ. Είναι μια χώρα με μια υπόγεια γοητεία, που σε κερδίζει στη δεύτερη ανάγνωση, με μια διαβρωτική ομορφιά, που της μένεις πιστός και επανέρχεσαι...